تیرماه سال 67 بود برادرم (شهید)بعد از گذراندن امتحان سطح حوزوی برای تحصیلات به زرین دشت آمدند اما خیلی مریض بودند و حال نداشتند مادرم برایشان سوپی درست کردند و ایشان استراحت نمودند و حالشان بهتر شد و شبهای جمعه در محل هیئتی بود به نام هیئت قمر بنی هاشم (ع) که این عزیز از دست رفته­مان و همچنین اخوی بزرگم در این هیئت عضو بودند و شهید هر وقت به محل می­آمد مراسم سخنرانی ایشان بود شب جمعه بود. دیدم داداش بزرگم گفتند عباس به هیئت می­آید با وضعیت روحی و جسمی که دارید من توصیه می­کنم که شما نیائید ایشان فرمودند چشم هر چه شما گفتید یک بار دیدم گوینده تلویزیون این خبر را می­خواند که ایران با قطعنامه 598 موافقت کرده و بیان و کلام امام (ره) را فرمودند که من این صلح را به زهر قبول کردم دیدم عباس آمد چشمان مبارکشان اشک­ آلود بود و به من گفت ببینید داداش رفتند یا هستند؟ گفتم داداش بیرون هستند و خیلی ناراحتند فرمودند بگوئید بایستد من هم به هیئت می­روم آری آن زمان، زمانی بود که دشمن از هر طرف حمله ظالمانه­ای را شروع کرده بود ایشان بعد از سخنرانی فرمودند ما جوانان باشیم و امام این صلح را به زهر قبول کنند باید برویم میادین نبرد را پر کنیم همه در آن شب در آن مراسم گفتند ما همه همراه شما فردا به جبهه­ ها خواهیم رفت شهید فرمودند پس همه شما فردا صبح در مسجد صاحب الزمان حاضر باشید و از آنجا خواهیم رفت آری صبح شد و ایشان همراه برادر بزرگش (علی آقا) به مسجد رفتند و تا ظهر ماندند ولی هیچیک از آنان نیامدند دیدم به منزل آمدند البته اذان ظهر بود گفتم خیلی خسته­ا ید گفتند آری آب خنکی را بیاورید من بخورم و به مسجد ایستگاه بروم نماز بخوانم و وقتی که از نماز برگشتند (چون هیچ وقت در منزل نماز نمی­خواند اکثریت وقتها در مسجد نماز می­خواند) به من گفتند خواهر جان این مردم کوفی هستند خدایا تو مرا دیگر به کوفه برمگردان و من دیگر این جماعت کوفی را نبینم آری چنین هم شد با توجه به اینکه جنازه این عزیز به فیروزکوه آمد ولی با نظر مادر عزیزم جنازه به گلزار شهدای علی بن جعفر تشییع شد و تدفین گشته است.