شهید میثمی تازه به قم آمده بود.با کمک دوستان توانسته بود حجره ای در گذر خان روبه روی حمام عشق علی پیدا کند.

هرروز صبح برای زیارت حرم از خواب بر میخواست و راهی حرم می شد.

بعد از درس و بحث تمام فضای زندگی خودش و باقی طلبه هارا آب و جارو می کرد.آن قدر متواضع آن کار را انجام می داد که هرکه وارد می شد تصور می کرد او خادم منزل است.

از مسائل معنوی غفلت نمی کرد. همراه دوست خوب طلبه اش شهید مصطفی ردانی پور که اهل اصفهان بود هر دوشنبه و چهارشنبه پیاده از همان منزل تا مسجد مقدس جمکران می رفت.

درراه هر دو فقط ذکر می گفتند تا به مقصد می رسیدند.مصطفی در جبهه ها همیشه یاد این شب ها می کرد و می گفت دوران خوبی بود که تمام شد.