بسم الرب الشهداء

"اگر ما بمیریم یا کشته شویم، آرمان ما باقی است" شهید حسینی

پدر شهیدم می گفت: ابوالحسن تنها یادگار پدر شهیدش می باشد.

با پیوستن او به خیل شهیدان زخم دیگر بر زخم ها تازه گردید.

هنوز در غم آن بودیم که دست جنایتکار آمریکا از آستین آل سعود بیرون آمده و حریم خانه خدا را بشکست و صدها شهید دیگر به سوی خدا شتافتند. از آن جمله مادربزرگم بود که همه ما را در سوگ خود نشاند و رمق و توان را از همه ما ربود.

هنوز لباس عزا به تن و در مجلس عزا بودیم که خبر دادند عاشق دیگر از دیار عاشقان به سوی معشوق شتافته و بر این گلستان خزان دیگر نشسته است.

باورمان نشد گفتیم شاید آن کبک از قفس پریده از ما نباشد ولی خودش بود.

"او" به سوی معشوق خود پرگشوده و همه ما را در فراق خود آتش زده بود.

آه چه سخت است فراق دوستان!

دریافتیم که یتیم شده ایم و دیگر محبت های پدر خوب و مهربان را نخواهیم دید. ولی آیا این تنها ما بودیم که چنین مصیبت گرفتارمان ساخته و ما را بی پر و بال کرده بود؟ نه ما تنها نیستیم بلکه هزارها بچه در افغانستان و ایران و... پدران خود را از دست داده اند. اگر پدر ما شهید شد همه پروانه وار به دور ما چرخیدند و ما را در رثای پدر همراهی نمودند. ولی بچه هایی مخصوصاً در افغانستان هستند که به خاطر بمباران های وحشیانه دشمن متجاوز روسی در حالی که پدر و مادر خانه و کاشانه خود را از دست داده اند، شخصی را ندارند و با فقر و محرومیت بسیار به سر می برند. ما در همه این مصیبت هایی که در راه خدا و به خاطر اسلام، بر ما وارد شده و می شود صبر می کنیم.

همان طوری که اهل بیت امام حسین علیه السلام به ما می آموزد، راه شهیدان را ادامه خواهیم داد و نخواهیم گذاشت که آرمان شهیدان فراموش گردد.

هم اکنون به خاطر اسلام است که ملت افغانستان و ایران، لبنان و فلسطین و... در خون خویش شناورند و هر روز جمعی از این میان به کاروان شهیدان می پیوندند.

اگر پدر ما و دیگران به قله شهادت رسیده اند ما با پدران و برادران شاهد خود راه آن ها را خواهیم رفت. و بر همه ماست که این راه را برویم و نگذاریم که راه شهیدان بی رهرو بماند. دشمن بداند که ما از شهادت باکی نداریم. قافله ما از کربلا می گذرد ما به سوی قله شهادت تا تحقق کامل اسلام راستین که خواست شهیدان ماست. به پیش خواهیم راند و شهادت پدران و دوستان ما را از رفتن نه تنها باز نخواهد داشت بلکه به سرعت ما خواهد افزود.

ما در شهادت دوستان، چنان صبر خواهیم کرد که حتی حسرت یک آه را از ما دشمن به گور ببرد و اگر هیچ کاری از دست مان برنیاید با آه خود خرمن هستی دشمن را آتش زده و آن را نابود خواهیم ساخت.